بیماری پولوروم یکی از مهمترین عفونت های سالمونلایی در طیور است که در اثر سالمونلا پولوروم ایجاد گردیده و عمدتا در جوجه ماکیان و جوجه بوقلمونها دیده می شود. در این بررسی، شش گروه 10 قطعه ای از جوجه بلدرچین های 5 روزه با 0.2 میلی لیتر از غلظتهای معین (CFU/ML 108-103) از این باکتری به طور خوراکی تلقیح گردیدند که در بالاترین غلظت، هشتاد درصد از جوجه ها تلف شدند. جهت تعیین انتشار طبیعی عفونت، بیست قطعه جوجه بلدرچین یک روزه به مدت 3 هفته در مجاورت با یک جوجه آلوده قرار داده شدند که در نتیجه دو قطعه از آنها تلف گردیدند. مبتلایان علایمی مشابه آنچه که در ماکیان و بوقلمون دیده می شود از خود بروز دادند. پرخونی و نکروز کبد، بزرگی طحال، پریکاردیت، نودولهای قلبی و ریوی و اندرونه روده کور از مهمترین ضایعات کالبد گشایی بودند. همچنین کلیه ها گاهی اوقات متورم یا کمرنگ تر از حالت عادی با تجمع اورات در میزنای دیده شدند. سالمونلا پولوروم از کبد، طحال، ریه ها، قلب، پانکراس، کلیه ها و روده کور جدا گردید. در نتیجه جوجه بلدرچین های ژاپنی به سالمونلا پولوروم حساس بوده و ممکن است در انتشار آن به ماکیان نقش داشته باشند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

نانو ذرات نقره به دلیل خصوصیات ضد باکتریایی جهت ضدعفونی محیط، تجهیزات و نیز گندزدائی آب در مزارع مختلف طیور مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از مشکلات مزارع مرغ مادر، افت باروری خروس در اواسط دوره تولید است. لذا هدف این مطالعه بررسی آثار نانو ذرات نقره بر سیستم تولیدمثلی بلدرچین ژاپنی نر به عنوان یک مدل آزمایشگاهی بود. در این آزمایش، تعداد 24 قطعه بلدرچین نر در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و شش تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل صفر، 12، 36 و 108 قسمت در میلیون (ppm) نانو ذرات نقره بود که در آب آشامیدنی مورد استفاده قرار گرفتند. در پایان دوره 42 روزه آزمایش، وزن بدن تمامی پرندگان، وزن بیضه ها، شاخص گنادی و تولید اسپرم روزانه مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت بررسی غلظت سرمی تستوسترون، قبل از کشتار از ورید زیر بال نمونه خون اخذ و سرم آن جداسازی شد. وزن بیضه ها در دو گروهppm 36 و 108 نانو ذرات نقره (به ترتیب 3/6 و 5/6 گرم) نسبت به گروه شاهد (8/8 گرم) کاهش یافت. شاخص گنادی در گروهppm 36 نانو ذرات (46/0± 92/2) کاهش معنی داری نسبت به گروه شاهد (47/0± 74/3) نشان داد (05/0P<). نانو ذرات نقره در سطحppm 108 سبب افت تولید اسپرم روزانه (1/28± 6/110 میلیون) در مقایسه با گروه شاهد (4/94± 7/327 میلیون) شد (05/0P<). کاهش تراکم سلولی در لوله های منی ساز، مجاری آوران دور و آوران نزدیک اپیدیدیمی و مجاری اپیدیدیم در تیمار دریافت کننده ppm 108 نانو ذرات نقره نسبت به گروه شاهد معنی دار بود (05/0P<). نتایج حاضر نشان داد که نانو ذرات نقره عملکرد تولیدمثلی بلدرچین نر را کاهش می دهد.

هدف از این مطالعه، پویش بخشی از ژنوم (کروموزوم 5) بلدرچین ژاپنی به منظور تشخیص QTL های مؤثر بر صفات رشد بلدرچین، بر اساس طرح دی آلل کراس جزئی چهار نسلی در پژوهشکده دام های خاص دانشگاه زابل بود. بدین منظور چهار سویه Wild(A)، A & M texas (B)، Italian Speckled(C) وTuxedo (D) بلدرچین ژاپنی به صورت دو به دو و متقابل تلاقی داده شده و نسل اول را ایجاد کردند. اجداد و والدین چهارم (به ترتیب 18 و 36 پرنده) و تمام پرندگان حاصل از نسل چهارم (315 پرنده) برای سه نشانگر ریزماهواره ای روی کروموزوم پنج تعیین ژنوتیپ شدند. همچنین، تمام پرندگان از زمان تفریخ تا 45 روزگی با فاصله پنج روز وزن کشی شدند. تجزیه و تحلیل QTL به روش مکان یابی درون فاصله ای مبتنی بر رگرسیون و مدل ژنتیکی افزایشی با استفاده از نرم افزار GridQTLانجام شد. نتایج سه QTL در موقعیت های مختلف برای صفات وزن تفریخ، اوزان 15 و 20 روزگی به ترتیب موقعیت های 65/4، 03/16 و 63/15 را نشان داد. بنابراین، اگر اطلاعات نشانگرهای مجاور در معادلات برآورد ارزش های اصلاحی وارد شوند، می تواند منجر به بهبود صحت پیش بینی ارزش اصلاحی و در نهایت پیشرفت ژنتیکی شود.

به منظور مطالعه تاثیر کمبود متیونین جیرهبه عنوان یک اسیدآمینه حیاتی بر بافت روده باریک، تعداد 20 قطعه بلدرچین ژاپنی نر یک روزه به صورت تصادفی به 2 گروه 10تایی تقسیم شدند. بلدرچین های گروه آزمایشی با جیره فاقد مکمل متیونین و گروه شاهد با جیره استاندارد بلدرچین به مدت 6 هفته تغذیه شدند. پس از پایان دوره و کشتار بلدرچین هانمونه های بافت شناسی از قسمت میانی دوازدهه، تهی روده و ایلئوم تهیه و مراحل معمول بافت شناسی انجام پذیرفت. سپس برش های 6 میکرونی تهیه شده، تحت رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین و روش هیستوشیمی پریودیک اسید چیف قرار گرفتند. با استفاده از نرم افزار Axio vixion Rel 4. 8 ارتفاع و عرض کرک، عمق کریپت، نسبت ارتفاع کرک به عمق کریپت و تعداد سلول های جامی در واحد سطح اندازه گیری و داده ها به صورت میانگین± انحراف معیار ارائه شده و با روش آماری Independent-Samples t-Testو در سطح معنی p < 0/05; از لحاظ آماری مورد مقایسه قرار گرفتند. کاهش متیونین جیره سبب کاهش معنی دار عرض کرک و تعداد سلول های جامی در هر سه قسمت روده باریک و نیز کاهش معنی دار ارتفاع کرک و نسبت ارتفاع کرک به عمق کریپت در تهی روده شد. باتوجه به این که کاهش نسبت ارتفاع کرک به عمق کریپت سبب کاهش سطح جذب در روده می شود، مشخص گردید که کاهش متیونین جیره با اثر منفی بر سلول های جامی و کاهش ترشحات مخاطی سبب آسیب به مخاط روده باریک و همچنین کاهش سطح هضم و جذب روده ای و در نهایت کاهش وزن بلدرچین می شود.

در این تحقیق صفت وزن بدن در سنین مختلف و اثر انتخاب بر اساس ارزش ارثی صفت وزن 42 روزگی در سه سویه بلدرچین ژاپنی بررسی شد. در نسل اول در هر سویه تعداد 51 پرنده نر و 51 پرنده ماده به طور تصادفی از جمعیت پایه انتخاب و آمیزش به صورت یک نر با یک ماده در داخل قفس های انفرادی انجام شد. داده برداری انفرادی وزن بدن در چهار سن 14، 28، 42 و 49 روزگی برای نتایج حاصل از آمیزش های فوق انجام شد. در سه سویه سفید، وحشی کانادایی و قهوه ای به ترتیب تعداد 30، 40 و 35 جفت پرنده نر و ماده دارای بیشترین ارزش ارثی وزن 42 روزگی، برای تولد نسل دوم انتخاب شدند. تفاوت میانگین ارزش ارثی دو نسل اول و دوم در دو جنس نر و ماده به ترتیب در سویه سفید 10.7 و 10.2، سویه وحشی کانادایی 8.6 و 5 گرم در سویه قهوه ای 4 و 9.1 بود. وراثت پذیری وزن 14، 28 و 42 روزگی سویه سفید به ترتیب 0.37، 0.26 و 0.74، در سویه وحشی کانادایی برابر با 0.21، 0.17، 0.44 و در سویه قهوه ای برابر با 0.39، 0.45 و 0.52 برآورد شد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

در این تحقیق، به منظور بررسی برنامه اصلاح نژادی مناسب برای بلدرچین های ژاپنی، برنامه های مختلف شبیه سازی شد. تابع هدف اصلاح نژدای شامل صفات وزن بدن و وزن تخم بود. جهت بررسی استفاده از نشانگرهای ژنتیکی مرتبط صفت وزن لاشه از پنج برنامه اصلاح نژادی مختلف استفاده شد. پیش بینی میزان پیشرفت ژنتیکی و نرخ هم خونی به وسیله شبیه سازی قطعی برنامه انتخاب تک مرحله ای با نسل های مجزا انجام شد. در برنامه اول تنها از فنوتیپ صفات وزن بدن و وزن تخم استفاده شد. در برنامه دوم، صفت وزن لاشه و در برنامه سوم نیز صفات غیرمستقیم لاشه از جمله وزن سینه و وزن پشت در شاخص انتخاب گنجانده شد. پاسخ ژنتیکی در هر دو حالت برای وزن بدن کاهش یافت. در برنامه های انتخاب به کمک نشانگر، اطلاعات QTL که 5، 10، 20 و 50 درصد از واریانس ژنتیکی صفت وزن لاشه را توصیف می کنند در تابع شاخص انتخاب در نظر گرفته شدند. در برنامه اول سهم QTL فرضی، در واریانس ژنتیکی وزن لاشه پنج درصد بود، پیشرفت ژنتیکی برای صفت وزن لاشه به میزان 1/3 درصد نسبت به حالت پایه افزایش نشان داد که این روند افزایشی برای حالات دیگر سهم واریانس QTL فرضی نیز مشهود بود، به گونه ای که در حالت چهارم که 50 درصد از واریانس ژنتیکی صفت وزن لاشه به وسیله QTL فرضی بیان شده بود این افزایش به 42 درصد رسید. پاسخ ژنتیکی برای صفت وزن لاشه به مقدار قابل قبولی با توجه به مقادیر متفاوت واریانس ناشی از QTL افزایش یافت. بنابراین، استفاده از اطلاعات QTL منجر به افزایش دقت برآورد ارزش های اصلاحی شده و می توان کاندیداهای برتر از نظر ژنتیکی را با درجه اعتماد بالاتری گزینش نمود.